عمليات والفجر 2(دو)

اين عمليات در منطقه غرب پيرانشهر در حد فاصل ارتفاعات قمطره و تمرچين به منظور تصرف ارتفاعات سركوب تصرف پادگان حاج عمران و تسلط بر شهر چومان مصطفي و نيز گرفتن اسير از دشمن انجام شد. موفقيت در اين عمليات و دستيابي به هدف هاي مورد نظر موجب نظارت بر تردد ضد انقلاب پشتيباني و حمايت از كردها و مبارزان مسلمان عراقي بازداشتن عراق از هرگونه تجاوز به پيرانشهر شده و همچنين امكان گسترش عمليات نامنظم در خاك عراق و نيز زمينه نزديك شدن با تاسيسات نفتي كركوك فراهم مي شد در اين عمليات 16 گردان از سپاه و شش گردان پياده و يك گردان مكانيزه نيروي زميني ارتش شركت داشتند. به دليل صعب العبور بودن ارتفاعات هوانيروز نيز بخشي از پشتيباني عمليات را برعهده گرفت.

در عمليات والفجر 2 كه 29 تير 1362 آغاز شد اوج درگيري رزمندگان با نيروهاي دشمن در ارتفاعات 2519 بود كه پس از يك بار دست به دست شدن اين ارتفاع نيروهاي خودي با شجاعت و مقاومت خاص و با پشتيباني هوانيروز توانستند بر تمام ارتفاعات مسلط شوند علاوه بر اين ارتفاع مهم كلو، پادگان حاج عمران و تعداد ديگري از ارتفاعات مهم منطقه به دست رزمندگان اسلام افتاد. تسلط بر شهر چومان مصطفي نتيجه مهم ديگر اين عمليات بود.

در اين عمليات ابتدا تصور مي شد شش تا هفت گردان براي انجام ‌آن كافي باشد اما سماجت دشمن و لزوم غلبه بر آن باعث شد بيش از 22 گردان نيرو در عمليات به كار گرفته شوند.

انجام عمليات در غرب و شمال

پس از عمليات والفجر مقدماتي، بار ديگر شرايط پس از رمضان بامسائل خاص خود مطرح شد و به نظر مي رسيد كه با افزايش توانايي هاي نظامي دشمن بدون تغييرات اساسي در شيوه نبرد ادامه جنگ مشكل خواهد بود از اين رو تا رسيدن به آن نقطه لازم بود روند عمليات ادامه يافته تا از ركود جبهه به مدت زياد جلوگيري شود ضمن آنكه با تغيير فصل نيروهاي كافي به جبهه نمي آمد. بنابراين بايستي عمليات فصل بهار و تابستان به گونه اي طرح ريزي مي شدند كه به نيرو كمتري نياز باشد بدين ترتيب پس از بحث و بررسي مناطق مختلف مقرر شد عمليات هاي والفجر 2،3 و 4 انجام شود مهمترين مسئله اي كه در اين عمليات ها مورد نظر بود به كارگيري نيروي اندك دادن تلفات كم و جلوگيري از وارد شدن ضربه اساسي به توان يگان ها و تضمين موفقيت عمليات بود16

آب و هواي منطقه منطقه جنوب به دليل گرماي طاقت فرسا براي عمليات مساعد نبود بنابراين هدف هاي محدودي كه بيشتر  در مناطق غرب و شمال كشور قرار داشتند براي عمليات انتخاب شدند منطقه پيرانشهر با هدف تصرف پادگان حاج عمران تاتنگه دربند، منطقه سردشت به منظور پاك سازي وسيع ضد انقلاب منطقه دهانه شيلر با هدف پيوند ميان خط دفاعي بر روي ارتفاعات بشكان – كركس و چندان ارتفاع ديگر و منطقه مهران با هدف تصرف ارتفاعات جنوب كاني سخت تا قلعه آويزان و خارج كردن شهر مهران از محاصره دشمن و امكان تردد از جاده دهلران – مهران 17 هر يك از اين مناطق به وسيله قرارگاه هاي تابعه مورد شناسايي و برآورد نيرو قرار گرفتند و جمع بندي هر كدام به قرارگاه خاتم ارائه شد از سوي ديگر در شمال خيلج فارس نيز دو هدف مورد بررسي قرار گرفت يكي تصرف اسكله هاي البكر و العميه و ديگري عبور از اروند رود و انهدام تجهيزات دشمن در دهانه شهر بندري فاو بود كه پس از بحث و بررسي مورد تصويب قرار نگرفت از مهمترين دلايل عدم موافقت با اين دو هدف يكي سياست كشور مبني بر عدم سرايت جنگ به حوزه خليج و ديگري احتمال هوشياري دشمن نسبت به طراحي عمليات در شرق بصره بود زيرا تحرك ايذايي در فاو موجب توجه بيشتر دشمن به جبهه جنوب و آن محور شد بدين ترتيب در ميان مناطق مورد بررسي در شمال و غرب منطقه پيرانشهر براي عمليات والفجر 2 منطقه مهران براي عمليات والفجر 3 و منطقه پنجوين براي عمليات والفجر 4 انتخاب شدند.