جبهه جنوبي ( دفتر اول)

پادگان دوكوهه

پادگان دوكوهه در فاصله 10 كيلومتري شهر انديمشك (شمال خوزستان) واقع شده است.

بناي اين پادگان قبل از انقلاب گذارده شد؛ اما بخش اعظم آن در آن زمان (از جمله ساختمان هاي مسكوني) مورد بهره برداري قرار نگرفت.

با شروع جنگ تحميلي و با فرماندهي سردار جاويدالاثر حاج احمد متوسليان، تيپ 27 محمد رسول الله (ص) (قبل از عمليات فتح المبين) در اين پادگان تشكيل و استقرار يافت. در طول جنگ اين مكان به محل آموزش ، سازماندهي و استقرار و زندگي عزيزان رزمنده مبدل شد. علاوه بر تيپ 27 كه بعداً به لشكر تبديل شد، يگانهاي ديگري از رزمندگان از جمله لشكر 10 سيدالشهداء (ع) و تيپ زرهي 20 رمضان نيز در اين پادگان استقرار يافتند.

همچنين ، ضلع شمالي پادگان محل استقرار نيروهاي ارتش جمهوري اسلامي ايران بود.

حضور چندين ساله هزاران مجاهد في سبيل الله در پادگان دوكوهه و طي ايام نوراني دفاع مقدس در آن، خاطرات بسياري را به حافظه تاريخ جنگ تحميلي سپرد.

خاطراتي كه يادآور صدها شهيد بخون خفته در عمليات هاي گوناگون است. شهيداني چون حاج محمد ابراهيم همت ، حاج كاظم رستگار، حاج عباس كريمي، حاج علي موحد، حاج رضا دستواره، غلامرضا صالحي، عليرضا نوري، كارور، نوزاد، پازوكي، اصفهاني، جزماني، قلي اكبري، اسماعيلي، رمضان، عباديان و دهها فرمانده شهيد ديگر و بسياري شهداي گمنام بسيج.

 

دزفول

شهر دزفول در منطقه شمال خوزستان و در كنار رودخانه دز واقع گرديده است.

شهري با پيشينه تاريخي بالا و با مردماني مؤمن ، مهربان ، مجاهد و سختكوش.

دزفول در ابتداي جنگ تحميلي مورد حملات توپخانه اي ، هوايي و موشكي عراق قرار گرفت و مردم مقاوم و قهرمان اين شهر ضمن كمك رساني به آسيب ديدگان از هيچ كوششي براي پشتيباني رزمندگان دريغ نمي كردند.

دزفول در طول جنگ شاهد اصابت قريب به 175 موشك زمين به زمين و شهادت دهها تن از زنان و مردان و كودكان بيگناه بوده است.

مردم مهمان نواز دزفول در طول 8 سال دفاع مقدس در مقرها و ايستگاههاي صلواتي و بويژه در محل برگزاري نماز جمعه اين شهر ميزبان خيلي عظيم رزمندگان بودند.

علاوه بر اينها وجود اماكن زيارتي ، فرهنگي و تفريحي و طبيعي بر جذابيت هاي اين شهر افزوده است.

 

انديمشك

اين شهر در طول دفاع مقدس ميزباني رزمندگان اسلام را بر عهده داشت.

رزمندگاني كه از نقاط مختلف ميهن اسلامي عازم مناطق عملياتي شمال خوزستان بودند ، در راه آهن انديمشك قدم به اين خطه خوزستان مي گذاشتند.

شهر انديمشك بارها مورد حملات توپخانه ، هوايي و موشكي دشمن قرار گرفته و شهيدان بسياري را تقديم انقلاب اسلامي نمود.

از جمله مي توان به حادثه بمباران ايستگاه راه آهن شهر كه با شدت و وسعت زياد از طرف خفاشان بعثي صورت گرفت، اشاره كرد.

 

جسر نادري (پل دختر)

اين پل تقريباً جاده دهلران ، بر روي رودخانه كرخه واقع مي باشد. (البته در حال حاضر پل جديد الاحداث مورد بهره برداري بوده و پل قديمي كه در بالاي آن قرار دارد تخريب شده است.

لشكر 10 زرهي عراق با عبور از مرز و پشت سر گذاشتن رودخانه دويرج در ابتداي جنگ، شهر دوميان را اشغال و با گذشتن از دشت عباس خود را به پل كرخه رساند. بيشترين پيشروي نيروهاي عراقي در طي جنگ در اين نقطه صورت گرفت اما با ترس دشمن از حمله رزمندگان اسلام آنان از پل كرخه عبور نكردند و تا قبل از عمليات فتح المبين در فروردين ماه سال 61، خط پدافندي خود را در غرب رودخانه احداث نمودند.

پل و دژباني كرخه كه در فاصله كمي از آن ايستگاه صلواتي قرار داشت، شاهد عبور هزاران رزمنده ارتش، سپاه و بسيج براي حضور در منطقه دشت عباس ، دهلران ، فكه ، مهران ، ابوغريب و سايت بوده است.

 

سايت هاي   4 و 5

اين سايت ها كه قبل از پيروزي انقلاب در اين منطقه احداث شده و وظيفه پوشش منطقه جنوب غربي كشور را به عهده داشت، در ابتداي جنگ به تصرف نيروهاي عراقي در آمد. اهميت نظامي سايت ها كه بر روي تپه هاي استراتژيك ابوصلبي مستقر مي باشد، صدام را مغرورانه به اداي اين جمله كه هيچگاه جامه عمل به خود نپوشيد ، واداشت:

«اگر ايراني ها سايت را از ما باز پس بگيرند، من كليد بصره را به آنها خواهم داد

اما ديري نپاييد كه با آغاز عمليات فتح المبين در دوم فروردين ماه 1361 ، نه تنها سايت ها كه بخش اعظم مناطق شمالي خوزستان از اشغال نيروهاي بعثي خارج شد و با همت و دلاوري سپاه اسلام به آغوش ميهن اسلامي بازگشت.

صدها دستگاه تانك، دهها قبضه توپ و هزاران عراقي در اين منطقه به دست عزيزان رزمنده به غنيمت و اسارت در آمدند.

هم اكنون محل سايت ها (كه هيچگاه باز سازي نشدند) و همچنين يادمان شهداي بوشهر واقع در نزديكي شهر شوش و در غرب رودخانه كرخه از محل هاي عمده مورد بازديد زائران منطقه جنگي مي باشد.